شعر (جمشید ابراهیم خانی)

                                                         

(1)

ریزش باران بربرگ ها ،

به یادم می آورد ، رازی را که بهار، سالیان دوردرگوشم زمزمه کرد.

 

(2)

نه عاشق شدم درجوانی .

نه بادبادکی ساختم درکودکی.

تنها، زیستن را،درمیان شعرهایم،

به تجربه نشستم.

 

 

(3)

به قله نگاه می کنم.

برف ها برستیغ کوه وغم ها در دلم.

تابستان است ،برف ها آب می شوندوغم هاهم چنان مانده.

به قله نگاه می کنم.

برف ها برستیغ کوه وغم ها دردلم.

 

                                                                  اردی بهشت 1384

 

 

(4)

وباران.

لرزش دستان کدامین کس است ،

که تنگ ماهی مرا ،بی حواس، این سو و آن سو می برد.

 

(5)

سه شنبه صبح.

لرزش دل ودست.

تجربه ی ساده ی عاشقی.

حسی کور،که هنوز به اسارت زنجیرعقل درنیامده است.

                                                                           16/12/1383

(6)

زنده گی چیزبی مزه ای است؛

باید،

آرام آرام مزه شود.

 

(7)

بادبادک درانتظارباد بود ، تاپروازکند.

باران آغازشد.                                        

 

(8)

غزل می سرایم.

چراکه نیستی.

می ترسم بیایی وچشمه ی شعرهایم خشک شود.

 

(9)

درپایان هرجمله،علامت سوالی گذاشتم.

نمی دانستم،روزی نشانه ها، حلقه ی دارم خواهند شد.

دیگر سوال هم نمی کنم.

 

(10)

ماه این شب ها،

نیمی تاریک ونیمی روشن.

هم چون خویشتن، در همیشه ی زنده گی.

 

                                                           خرداد1384

 

(11)

درروزگار سردوسکوت؛

که سازهالال شده اند.

درروزگاریأس ویاس کاغذی؛

که سایه،همراهی رانازمی کند.

درروزگار شک وشب؛

که زنده گان،مرگ راطراحی می کنند.

سازکج کوک شب نوازان درگوشم زمزمه می کند :

"دریا نیزمردنی است."*                                                   خرداد 1384

                                                                       تقدیم به علی قاسمی نژاد

 

 (12)

لجاجت آسمان ها با من.

لجاجت من بازمین.

سر سختی هایم.

چیزخوبی در این میانه نمی بینم .

                                                                          31/4/1384

 


پی نوشت:

*. برگرفته از شعر "مرثیه برای « ایگناسیو سانچزمخیاس »" ، ترجمه ی احمد شاملو، مجموعه آثار، دفتر دوم ، همچون کوچه ای بی انتها ، انتشارات نگاه، چاپ ششم، 1382

 

شعر (علی جهانیان)

پلکم در آستانه در می پرید که ...

آمد.:« سلام... حال شما؟بهتر ید که؟

گفتم بیایم و ...» و دوباره سکوت کرد

چشمم بر آشیان لبش می پرید که

گفتم:« سلام...شکر خدا زنده ایم هی

می آیی و دوباره غمم می برید که.»

بغضش که ریخت خیره به آئینه ماند و گفت:

« از خاطرات خوب و بدم بگذرید که...»

- چشمم به روی پاکی آئینه رنگ باخت -

« آخر مگر شما نه بر این باورید که

باید تمام خاطره ها را به باد داد.

نام مرا دوباره نمی آورید که؟!»

دستی به روی دفتر شعرم کشیدو گفت:

« شاید شما به فکر کس دیگرید که

چشمانتان هنوز در پی یک چشم دیگر است.»

یعنی که من برای تو ... - یعنی خرید که -

بغضی هنوز حنجره ام را فشرده بود :

« آخر شما که از همه آنان سرید که...»

بغضم شکست. :« جان خودم بعد از این دگر...

اصلا برو... شما نفر آخرید که....»

خندید و رفت و آینه ها روبرو شدند

تقصیر کیست پنجره ها داورید که ؟

... ابری رسید و بغض دل آسمان چکید

« چشمان آسمان غرورم ترید که. »

                                             علی جهانیان

شعر (شهیر کنعانی)

با چشمهای تشنه به باران رسیده ام

با بغض های خسته به طوفان رسیده ام

ذهنم پر از حکایت پس کوچه های توست

اما به انتهای خیابان رسیده ام

وقتی که نیستی نفسم را گرفته اند

این غصه های تازه به دوران رسیده ام

بعد از غم تو و غم بابا و آب و خاک

ای خاک بر سرم به غم نان رسیده ام

آری بخند بر لب من چون تو آگهی

نوزاده ام که تازه به پستان رسیده ام

تو در هوای باز رسیدی اگر ،بدان

من در هوای بسته زندان رسیده ام

یک عمر عاشقانه برایت غزل شدم

اینک ببین چگونه به هذیان رسیده ام

ای ابتدای خیس غزلهای عاشقی

آغاز کن مرا که به پایان رسیده ام

                                         شهیر کنعانی

شعر (مهدی قدیری)

باد ها می وزد و چون پر کاهیم هنوز...

پی شن ریزه ی افتاده به چاهیم هنوز...

سنگ ها از عطش قعر زمین نعره زدند

این چگونه است به اندازه ی آهیم هنوز ؟

ماه تسخیر شد و سجده بر این قافله برد

ما پی دیدن رخ در دل ماهیم هنوز... !

وای بر ما که پی راه بران می گردیم

وای بر ما که در اندیشه ی شاهیم هنوز...

قرن ها مانده که تصویر زمان پاک شود

"چای و سیگار و نماز" ، بین راهیم هنوز...

 

        ************

با چه رویی سخن از شادی ما می گویید ؟

دستتان خونی و از عدل خدا می گویید؟

چه غلط ها که نکردید پس پرده ی دین

تف به درگاه خدایی که شما می گویید .

                                                              (مهدی قدیری)

برگزاری شب شعر دانشجویی «هنگامه».دانشگاه صنعت آب و برق

کانون شعر و ادب دانشگاه صنعت آب و برق شب شعر دانشجویی هنگامه را برگزار می نماید.

این مراسم با حضور دانشجویان چند دانشگاه دیگر در محل آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه صنعت آب و برق (شهید عباسپور) برگزار خواهد گردید.

ضمنا روز پس از برگزاری شب شعر اردوی یکروزه بازدید از گورستان ظهیرالدوله تدارک دیده شده است.

دانشجویان محترم جهت هماهنگی لازم برای حضور در مراسم می توانند با شماره تلفن : ۷۳۹۳۲۱۷۶ در ساعات اداری و یا با شماره :  ۰۹۱۲۵۳۶۱۹۱۵ تماس حاصل فرمایند.

فروغ فرخزاد

مهلت ثبت نام تا روز دوشنبه مورخ ۷/۹/۸۴ می باشد. دانشجویان ثبت نام شده می توانند از امکانات خوابگاه و غذا استفاده نمایند. (ظرفیت محدود می باشد.)

زمان: چهارشنبه ۹/۹/۸۴    ساعت: ۱۸

مکان: تهرانپارس- بزرگراه وفادار شرقی- بلوار شهید عباسپور- دانشگاه صنعت آب و برق (شهید عباسپور) آمفی تئاتر مرکزی